ره آورد انتظار

انسان منتظر با کسب آمادگي هاي لازم، ريشه هايي در وجودش سبز مي شود و رفته رفته به نتايج و ره آوردي مناسب از اين تلاش و کوشش مي رسد که به برخي از آن ها اشاره مي کنيم.

1- صبر
از امام صادق عليه السلام نقل شده است که فرمود: «من دين الأئمه الورع ... و انتظار الفرج بالصبر» (1) : «از دين امامان است پرهيزکاري ... و انتظار فرج با صبر و شکيبايي».
شرايط بسيار دشوار عصر غيبت مستلزم آن است که هر شيعه ي منتظري با استقامت و صبر در برابر مشکلات و گرفتاري ها بايستد و از موجوديت و هويت خويش دفاع نمايد.
منتظر، کسي است که مشکلات دوران انتظار را پيش بيني کرده و در نتيجه از بحران هجوم مشکلات بکاهد و صبرش مغلوب حوادث نشود.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود: «طوبي للصابرين في غيبته ... اولئک وصفهم الله في کتابه فقال: (الذين يؤمنون بالغيب ...)»؛ (2) «خوشا به حال صابرين در غيبت او ... آنان کساني هستند که خداوند در کتابش چنين توصيفشان کرده و فرموده: (وکساني که به غيب ايمان مي آورند) ...».

2- ياد منجي
دوران انتظار، دوران هجوم فتنه ها و مشکلات و گرفتاري ها است و آنچه مي تواند آرامش قلبي و قدرت روحي به شيعه ي منتظر بدهد و وي را از غفلت و وسوسه نجات بخشد ياد منجي حي و حاضر است.

3- اصلاح
يکي ديگر از آثاري که در هر انسان منتظر پديدار مي گردد اصلاح و پيراستن خود از خصايص ناپسند، و آراستن خود به اخلاق نيکو است.
امام صادق عليه السلام به ابوبصير مي فرمايد: «... من سر أن يکون من اصحاب القائم فلينتظر، وليعمل بالورع و محاسن الأخلاق، و هو منتظر...»؛ (3) «هر کس دوست دارد از ياران حضرت قائم عليه السلام باشد بايد که منتظر باشد و در اين حال به پرهيزکاري و اخلاق نيکو رفتار کند».